Plastiğin icadı noktasında, 19. yüzyıl ortalarındaki insanlar selülozun (bitkilerdeki odunsu madde) selüloz nitrat denilen kırılgan bir malzemeye dönüştürülebileceğini biliyordu. Ancak 1862'de İngiliz kimyacı Alexander Parkes buna kafur ekleyerek parkesin isimli sert ama şekillendirilebilir plastiği icat etti. 1869'da ise Amerikalı mucit John Hyatt 1889'da Kodak tarafından fotoğraf filmi yapımında kullanılan selüloid isimli benzer bir malzeme üretmeyi başardı.
Sentetik polimeri baz alan bugünküne en yakın plastiğin icadı ise 1907'de Belçikalı Leo Hendrik Baekeland tarafından başarıldı. Bu plastik fenol ve formaldehitten yapılmıştı. Bu keşif, plastiğin ilk kez sentetik olarak üretilmesini sağlayarak pratik ve ucuz olmasını sağladı.